Zomernieuwsbrief van onze voorzitter

12 juli 2019

Beste leden,

Het startschot van de zomervakantie rinkelt ongetwijfeld nog na in uw oren en ik moet vaststellen dat het toch al enige tijd geleden is dat ik u heb geschreven. De overvloedige oogst van het voorjaar zit daar ongetwijfeld voor iets tussen! Doordat er enige tijd over is gegaan valt er ook ontzettend veel te vertellen…

Laat mij beginnen met het verwelkomen van de nieuwe leden. Sinds mijn laatste nieuwsbrief is het GPP maar liefst drie nieuwe leden rijker geworden. Namens het hele GPP heet ik dan ook graag Leo Ruelens, Alain Pringels en Hélène Soete van harte welkom in ons bonte gezelschap! Deze leden werden uitgenodigd om te spreken op de volgende onthaalavond, die zal plaatsvinden in november en waarvoor datum en locatie nog zullen worden bekend gemaakt.
De vorige onthaalavond vond overigens nog niet zo lang geleden plaats, met name op 14 mei. Michiel Van Hoof, Ben Van Nieuwenhove en Tim Taelmans brachten er elk hun particuliere getuigenis over het parcours dat hen uiteindelijk in de schoot van het Gezelschap heeft gebracht.

Alhoewel… schoot. Mag ik dat zo zeggen? Is het GPP een schoot? Klinkt dat niet al te geborgen, iets waar men huilend het hoofd in legt met de hoop gekoesterd te worden? Ik stel dat misschien wat klef, maar ik gebruik graag schaamteloos deze metafoor om terug te blikken op de Algemene Vergadering van april.

Zoekt men geborgenheid in het Gezelschap? Als aan kandidaat-leden wordt gevraagd wat hen tot het Gezelschap heeft gebracht, dan is het niet zo vreemd te horen dat men in het GPP een manier van denken, van werken, van spreken vindt waar men zich “in kan vinden”. Elke groep heeft haar Imaginaire identificatiepunten, die zijn zelfs tot op zekere hoogte noodzakelijk, en daarin kan men zich inderdaad vinden. Vanuit een analytische ethiek tracht men verder te gaan dan de louter Imaginaire identificatie (verticaal of horizontaal). Dit voorbij gaan aan het Imaginaire zit vervat in de vraagstelling naar de erkenning: hoe de analytische positie blijven bevragen binnen een analytische vereniging, zonder haar te herleiden tot de Imaginaire kwestie van de benoeming? Een dergelijke vraagstelling staat haaks op een zoektocht naar geborgenheid of comfort. Maar ook daarin kan men “zich vinden” … De ontmoeting in een gezamenlijke bevraging rond een onmogelijk punt is misschien wel het schoonste wat een vereniging kan verwezenlijken.

Men spartelde nochtans tegen: “Hoezo we gaan in een kringetje spreken, elk om beurt? Ik ben daar geen voorstander van!” En men voegt er zonder bedoelde ironie aan toe: “Laat het spreken toch gewoon circuleren!” Het was voor velen niet comfortabel, maar het heeft iets opgeleverd! Hiervoor verwijs ik graag naar de getuigenissen van Hilde Descamps en Mileen Janssens, die als bijlage aan deze nieuwsbrief werden toegevoegd en als vertrekpunt kunnen dienen voor het verdere werk.
De opmerkingen hebben tijd nodig om te bezinken en wij wensen het werk rond het Seminarie Erkenning te hervatten na de vakantie, op donderdag 19 september. Wie hieraan wenst deel te nemen wordt verzocht zich in te schrijven bij mij. Exact uur en locatie worden nog bekend gemaakt. Met deze bijeenkomst haasten wij ons alleszins naar een moment de conclure, zij het een tijdelijke conclusie.

Het zal immers de laatste bijeenkomst zijn voor de volgende Algemene Vergadering, die doorgaat op zondag 6 oktober. Schrijf deze datum dus alvast in uw agenda! Een officiële uitnodiging volgt nog, maar aangezien een nieuwe Raad van Bestuur zal verkozen worden wil ik iedereen vragen om aanwezig te zijn!

Het Gezelschap heeft intussen ook niet stil gezeten…

Op 23 maart vond het Atelier plaats, met deze keer als thema “Het falen van de analyticus”. Een beperkt aantal leden nam deel aan deze bijeenkomst en werd vergezeld van drie plus-uns: Michel Heinis, Anne Joos en Trees Traversier. Dit heeft gezorgd voor wat het atelier ook nastreeft: het creëren van een sfeer die de mogelijkheid en de nodige veiligheid biedt opdat er een goed sprekenkan ontstaan.

Op 22 juni vond de Intercarteldag plaats in het Overkophuis, waar minstens (minstens!) één lid ondersteboven van was. Zowel leden als niet-leden mochten er proeven van lezingen, vignetten en getuigenissen allerhande. Zij het nu over de herhaling, zij het nu over de herhaling, Hadewijch en het andere genieten, de individuele mythe van Jean-Pierre, de passie van de fotografie of de blik – telkens werd men geconfronteerd met een spreken dat zich niet liet passen binnen het ene, het gelijkvormige. Dit is dan ook wat een cartel beoogt: de creatie van een product dat een weerspiegeling is van zowel de particuliere vraagstelling van het cartel als de singuliere poging van het subject, dat op die vraag een antwoord tracht te formuleren. Het belang van de werkvorm van het cartel voor het functioneren van de vereniging kan dan ook moeilijk overschat worden, want zij biedt wars van elke gelijvormigheid de mogelijkheid om aan zowel het praticuliere als het singuliere een plaats te geven ten aanzien van het collectieve. Grote dank gaat uit naar Barbara en Tine, die deze dag niet alleen mogelijk hebben gemaakt maar ook het belang van de cartelwerking blijven centraal stellen.

Er verscheen ook een nieuw nummer van Extiem! Kort na de publicatie van Extiem 10 (Extien in de volksmond) verschien Extiem 9 (logisch), met bijdragen van zowel leden als niet-leden. Opnieuw: veel van deze bijdragen waren een neerslag van het werk binnen een cartel en weerspiegelen het belang van deze werkvorm.

Maar goed, na al dat werk zijn de meesten onders ons toe aan wat vakantie… Een moment van gezapig wederzien mag evenwel niet ontbreken en wegens het succes (ik bedoel succes niet in de kwantitatieve, doch in de kwalitatieve zin) van de vorige zomerbarbecue bij mij thuis stel ik opnieuw mijn deuren open voor u. De Zomerbarbecue zal doorgaan op zaterdag 24 augustus vanaf de middag tot.. Ik hoop met u dan een fris glas rosé te mogen heffen. Wie hierop aanwezig zal zijn vraag ik om mij een seintje te geven via mail!

Tot die dag, geniet van ons Belgisch kwakkelweer of, wie die hysterische wisselvalligheid schuwt (en eerlijk gezegd: waarom toch?), geniet van meer voorspelbaar en stabiel weer elders!

Warme groet en tot binnenkort!
David Schrans